'Ik sta nu met een diploma in mijn hand'

Omdat hij noodgedwongen een tijdje afwezig was op school, slaagde Rahman Malik net niet voor zijn havo-examen. Op het Joke Smit College is het nu wel gelukt.

Goed je best doen op school en hoge cijfers halen was belangrijk voor de ouders van Rahman Malik. Als hij een beetje oplet en oefent voor zijn toetsen, gaat leren hem normaal gesproken aardig af. Alleen wás zijn situatie de laatste jaren niet normaal: zijn vaders toch al slechte gezondheid ging steeds verder achteruit. Een paar maanden voor Rahman examen zou doen, overleed zijn vader na een opname in het ziekenhuis. “We waren er niet op voorbereid, dus dat was een grote schok.” Van de ene op de andere dag was Rahman, die drie jongere zusjes heeft, de enige man in huis. Een zware verantwoordelijkheid, nog los van het verdriet om zijn vader. “Een tijd was ik erg in mezelf gekeerd. Uiteindelijk heb ik de examens niet eens zo slecht gedaan. Toch was het vervelend, ook omdat ik al eerder was eerder blijven zitten.”

Overzichtelijke lessen

Rahman besloot de drie vakken waarvoor hij gezakt was, geschiedenis, economie en Management & Organisatie over te doen op het Joke Smit College. “De lesstof was nogal weggezakt, dus ik was blij dat ze die van havo 4 ook meenamen.” Hij is enthousiast over de manier van lesgeven op school. “Tekstvakken vond ik altijd lastig. Nu vind ik geschiedenis ineens het leukste vak. De docent, meneer Blauw, legde het goed uit en gebruikte overzichtelijke presentaties. Ieder lesblok handelden we een onderwerp helemaal af, dat is prettig. Ik merkte ook dat ik me beter kon concentreren.” Ook over hoe ze op school communiceren, is hij tevreden. “Je weet hier steeds waar je aan toe bent.”
Rahman had zo’n negen uur per week les op school. Daarnaast werkte hij in de keuken van een restaurant en bij een autoverhuurbedrijf. Na zijn examens is hij een ICT-opleiding aan de Hogeschool van Amsterdam gaan doen. “In ICT is genoeg werk. Dan kan ik later een mooi huis kopen op IJburg, en ook voor mijn moeder en mijn zusjes zorgen.” Een beetje dan, want Rahman heeft minder traditionele opvattingen over hun toekomst dan zijn vader had. “In Pakistan blijven de vrouwen meestal thuis. Ik vind het juist goed dat mijn moeder na de dood van mijn vader voor het eerst is gaan werken. Daarom zeg ik tegen mijn zusjes dat het belangrijk is dat ze hun school afmaken, net als mijn vader tegen mij heeft gedaan.”

Vrienden

Als hij toekomstige studenten een tip zou mogen geven zou het zijn: maak vrienden. “Vrienden die je motiveren. Als ik alleen huiswerk moest maken, hield ik er sneller mee op. Als je met een vriend in de bieb gaat studeren, dan ga je langer door.” Zijn moeder zegt weleens dat hij niet té volwassen hoeft te zijn. Dat hij ook aan zichzelf moet denken. Maar hij wordt nou eenmaal zelf gelukkig als hij andere mensen blij kan maken. “En eigenlijk ben ik juist trots op mijn verantwoordelijkheidsgevoel. Daardoor sta ik nu met een diploma in mijn hand. Mijn vader zou trots zijn op mij.”